λίμινθες

λίμινθες (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ἕλμινθες».

[ΕΤΥΜΟΛ. Παρεφθαρμένη γρφ. τού τ. ἕλμινθες, πιθ. με επίδραση τής λ. λιμός, για να δηλώσει τον σκώληκα τών εντέρων, την ταινία. Ο αρχικός τ. ἕλμινθες* συνδέεται με ΙΕ τ. με την ίδια σημ., αλλά διαφορετική μορφή. Από τη μια με την ΙΕ ρίζα *k^wrmi-, (πρβλ. αρχ. ινδ. kŕmi-, λιθουαν. kirmis, αρχ. σλαβ. črŭvi) και από την άλλη με τη ρίζα *wrmi- (πρβλ. λατ. vermis, γοτθ. waurms, αρχ. άνω γερμ. wurm). To τελευταίο θ. απαντά στο βοιωτικό ανθρωπωνύμιο Fάρμιχος και στη γλώσσα που παραδίδει ο Ησύχιος «ῥόμος

σκώληξ ἐν ξύλοις». Τέλος, ο τ. ἕλμινθες σχηματίστηκε πιθ. με επίδραση τής ΙΕ ρίζας *welλίμινθες «γυρίζω, πιέζω» (βλ. είλω, ευλή].